AWN Afdeling 15 – Regio West- en Midden Betuwe en Bommelerwaard
Als een verwoed verzamelaar van kleipijpen, ben ik regelmatig op pad om naar fragmenten en/of van producten van gemaakt van pijpaarde te zoeken.
Soms met metaaldetector, maar meestal gewoon zoeken met het blootte oog. De witte kleipijpen steken goed af tegen de donkere grond en zeker als de grond vochtig is.
Op een van de middagen zoeken op de Grebbeberg vond ik de medaillon die in de foto is weergegeven. Een grote zilveren medaillon, met op de voorzijde allerlei belangrijke kerkelijke symbolen waaronder aartsengel Gabriel en op de achterzijde stond de tekst: “St. Anna, Ordelijkst gedrag, 1925, Venray”.
De interesse was gewekt, zo’n voorwerp, met al die informatie, gevonden op het terrein naast het kerkhof voor de gevallen Nederlandse soldaten. Het zou niet al te moeilijk moeten zijn om te achterhalen, van wie het voorwerp is geweest.
In de praktijk was het een hele bijzondere speurtocht. De vondst heb ik gedaan eind jaren ’80. Internet was nog niet echt ontwikkeld, dan maar gebruik maken van het telefoonboek.
Echter geen St. Anna gevonden in Venray. Nog maar eens alle kolommen doorgelopen, misschien ergens een aanwijzing. Dan vind ik: Psychiatrisch centrum St. Anna te Venray. Gewoon even gebeld. De telefoniste gaf aan dat het niet afkomstig kon zijn van het centrum St. Anna, aangezien het pas later in de huidige vorm was gesticht, door de nonnen van het klooster, de zusters van de liefde van Jezus en Maria.
Ik werd doorverbonden met de moeder Overste van het klooster, haar naam was zuster Consolata.
In het gesprek gaf ze aan, dat ze het echt interessant vond, dat ze bij de overige zusters navraag ging doen en zij er bij mij op zou terugkomen. Na twee weken beetje ongeduldig geworden, contact gezocht..
Zuster Consolata gaf aan dat ze mij enige informatie kon geven. Het medaillon was zeker niet afkomstig van het klooster. Aan kloosterlingen worden geen onderscheidingen uitgereikt. Ieder doet zijn best binnen hetgeen haar in het vermogen ligt. Echter ze nodigde mij en mijn vrouw Monique uit om een bezoek te brengen aan het klooster en sprak de hoop uit dat we dan misschien nog informatie zouden vinden.
Als echte Betuwnaar, ben ik niet zo op de hoogte van kloosters, dus een unieke kans om klooster te bezoeken. Bij aankomst werden we ontvangen door moeder Overste Consolata en zuster Angele. Na een beschuit met aardbeien genuttigd te hebben, werden we rondgeleid door het klooster door zuster Angele. Zeer vrolijke dame. Op onze vraag wat zij de beste verandering in het kloosterleven had gevonden, was het verrassende antwoord, dat nonnen en monniken niet meer gescheiden van elkaar leefden en ook meer vrijheden. Ze gaf aan dat ze de middag niet beschikbaar was, dan moest ze kaarten(dat hebben we ook gezien, de inzetten waren fors).
De lunch werd gezamenlijk gehouden. Ik was de enige man tussen wel 60 nonnen. De medaillon werd rond gegeven. Op een gegeven moment kwam een zeer oude kloosterlinge naar mij toe en zei, dat we naar de conservator van het gemeentelijk museum moeten gaan. Dhr. Herfskens zou ons zeker op weg kunnen helpen.
Samen met 2 nonnen op weg in de auto naar Dhr. Herfskens. Hij wist inderdaad het antwoord, de medaillon was afkomstig van het Schuttersgilde St. Anna uit Venray. Het was uitgereikt aan een groep, dus geen individu. Helaas was er geen administratie meer aanwezig van deze bijeenkomst, zodat niet exact de groep vastgesteld kon worden. Maar waarom dan gevonden in Rhenen op de Grebbeberg?
Volgens dhr. Herfskens is dat niet zo vreemd. Overal in Nederland werden bijeenkomsten gehouden van Schutterij verenigingen. Het was dan gebruikelijk om zoveel mogelijk prijzen aan anderen te tonen. Een beetje imponeren. Dit soort meetings hebben ook in Rhenen plaatsgehad.
Via allerlei omwegen en interessante ontmoetingen toch de gezochte informatie verkregen. Tevens ook een heel ander beeld gekregen van het kloosterleven. Een opmerkelijk detail. Tijdens de lunch kregen we soep. Alle kloosterlingen hadden de soep in no time verorberd, Monique en ik waren pas halfweg. De moeder overste verontschuldigde zich, de nonnen mochten vroeger niet praten tijdens het eten, nu wel, echter dat leer je niet meer af. Of was een stille hint dat wij iets teveel praten tijdens de lunch?
Dit is een voorbeeld van het terugzoeken van informatie van vondsten, waar komt het vandaan, van wie is het afkomstig, is er meer informatie te vinden. Volgens mij is dat de interesse die ons allen dwingt om actief lid te zijn/te worden van een historische kring.